Recensie: Dor van Neal Shusterman en Jarrod Shusterman

Titel: Dor

Originele titel: Dry

Auteur: Neal Shusterman en Jarrod Shusterman

Vertaler: Lydia Meeder

Genre: YA Dystopian

Uitgeverij: Fantoom

Datum van uitgave: September 2019

Prijs: €22,50

Mijn score: 4,5 sterren

Iets wat moeilijk is om voor te stellen in onze waterstaat: geen water meer kunnen vinden. Toch wordt dit de realiteit door klimaatveranderingen. In Dor zie je stapsgewijs wat er gaat gebeuren wanneer water buiten je bereik is. En één ding is zeker, het is niet prettig.

In Dor volgen we een groep jongeren uit Californië. Hier is al tijden een waterprobleem en daarvoor zijn al enkele maatregelen getroffen zoals het verbieden om je tuin te besproeien. Maar niemand had gedacht dat al het water werd afgesloten. Toch is dit de realiteit en het fenomeen wordt ook wel de Tap-Toe genoemd. Terwijl er geen aandacht wordt gegeven aan het fenomeen door de media, orkanen geven namelijk schrokkerend beeldmateriaal, verandert Alyssa's buurt in een oorlogsgebied. Ooit geliefde buren, strijden nu om de laatste druppels water om de overleven, koste wat het kost. Een nieuw soort Apocalyps is begonnen.

Als ik het boek in een woord zou beschrijven is het heftig. Alles wordt in dit boek behandeld, elke gebeurtenis wordt in detail beschreven. Dit vond ik het aller bijzonderste van het boek. Er werden geen uren of zelfs minuten overgeslagen, iets wat bij andere boeken noodzakelijk is om het verhaal vloeiend te laten lopen. Maar bij dit boek was het echt nodig, het laat zien dat het tekort aan water op een korte termijn zo veel impact heeft.

Het boek is geschreven door twee mensen, gespecificeerd geschreven door vader en zoon. Hoe cool is dat, dat je met een familielid een boek gaat schrijven? Neal Shusterman is al een bekende naam in de boekenwereld, om dit moment is de Scythe serie zijn bekendste werk. Jarrod is een beginnende boekenschrijver dus hun ervaring is erg verschillend. Dit was aan het begin van het boek goed te merken. Terwijl de hoofdstukken van Alyssa makkelijk te lezen waren met mooie beschrijvingen en metaforen, waren de hoofdstukken van Kelton minder prettig om te lezen voor mij. Later in het boek kreeg ik er minder last van, maar dat kan ook komen dat ik midden in het boek was gezogen.

De personages waren allemaal goed beschreven en waren uniek van elkaar. Misschien waren ze allemaal stereotyperend, maar daar had ik in dit boek geen last van. Ze maakte wel allemaal in zo'n korte tijd een karakter ontwikkeling door, wat laat zien hoe mensen veranderen in tijd van nood.

De perspectieven in het boek wisselen vaak tussen de vijf hoofdpersonages. Belangrijk, want elk personage had kennis om het huidige probleem op te lossen. Zo klinken ze als een goed team, maar er waren vaak genoeg ruzies wat voor mij niet nodig was. Maar dat is waarschijnlijk een kenmerk van watertekort.

Naast de wisseling in perspectieven, komen er geregeld korte fragmenten over andere mensen in het noodgebied. Dit was mijn favoriete aspect van dit boek! Er werd kort en krachtig uitgelegd hoe andere mensen met de situatie omgaan. Dit was erg fijn om te hebben, anders zou je denken dat alle mensen in de buurt hetzelfde reageren als de hoofdpersonen.

Neal en Jarrod Shusterman wilden een belangrijke boodschap overbrengen: we moeten iets doen aan de klimaatveranderingen, anders eindigen we allemaal zo. Deze boodschap is overduidelijk overgekomen. Het stuurde mezelf zelfs in eindeloze gedachtespiralen wat niet echt handig was voor mijn angststoornis. Daarom is het misschien handiger als mensen met angstproblemen dit boek even aan de kant zetten. Voor de rest zou ik hem aan iedereen aanbevelen! Want het gaat slecht met onze wereld en we moeten er iets aan doen. Geloof je dit niet? Lees dan vooral dit boek! (En vergeet niet een glaasje water in de beurt te hebben ;))

Dank je wel Fantoom NL voor dit recensie exemplaar!

Xx Merel